دور دست و پایت خط کشیدم... آی خندیدی برایم...آی خندیدی...
چرا خط؟
فکرم مشغول بود, دلم می تپید, تاب نداشتم توی چشمت نگاه کنم.
حالا پشت میز نشسته ام, داریوش میخواند: "تو خوابیدی, جهان خوابه..."
خط کش میگذارم و میبینم طول پای بانمکت یازده سانت و دومیلی متر شده... لبخند عریض و طویلی می زنم و کتابم را باز میکنم.
۰۵ دی ۰۱ ، ۰۰:۰۲