تو هیچ وقت نترسیدی که قدم برداری!
برای گذاشتن پاهایت به ترتیب و حفظ تعادلت خودت کوشیدی و در نهایت جسارت و تمرکز یکی یکی قدمهایت را برداشتی.
تو اولین تجربه من از نوزاد نترس و جسوری هستی که برای قدم برداشتن منتظر دستور یا تشویق کسی نبودی. تو خیلی تلاش کردی!
می نویسم تا بماند... و روزی که سختی های زندگی برایت شاخ و شانه کشید, بدانی که این چنین بی باک برای همه چیز تلاش کرده ای و هیچوقت ناامید نشده ای.
جان دل من ... تو برای خسته شدن و کم آوردن زاده نشده ای... بجنگ! قدم بردار... جاده ها برای تو هموار خواهد بود!
بهار 1402 - به وقت اولین قدمهایت
