یازده سانت و دو میل

دور دست و پایت خط کشیدم... آی خندیدی برایم...آی خندیدی...

چرا خط؟

فکرم مشغول بود, دلم می تپید, تاب نداشتم توی چشمت نگاه کنم.

حالا پشت میز نشسته ام, داریوش میخواند: "تو خوابیدی, جهان خوابه..."

خط کش میگذارم و میبینم طول پای بانمکت یازده سانت و دومیلی متر شده... لبخند عریض و طویلی می زنم و کتابم را باز میکنم.